Parafia Świętego Józefa Robotnika w Taciszowie należy do diecezji gliwickiej (dekanat Pławniowice). Prowadzą ją ojcowie Kamilianie.
Gliwickie parafie po I wojnie światowej poszukiwały ośrodka za miastem dla Katolickiego Stowarzyszenia Robotników. W miejscu tym planowano organizo- wanie rekolekcji i dni skupienia dla robotników i ich rodzin, bezpłatnych szkoleń dla bezrobotnych oraz kolonii wakacyjnych dla dzieci. W 1930 roku parafia Wszystkich Świętych w Gliwicach pośredniczyła w zakupie domu w Taciszowie, który wyremontowano na potrzeby domu rekolekcyjnego. Z dawnej stodoły urządzono kaplicę, którą poświęcono św. Józefowi Robotnikowi. 8 grudnia 1932 roku kaplicę pobłogosławił ks. dziekan Jan Michalec z Rudna. W tym samym roku ośrodek i kościół powierzono opiece ks. Jerzego Jonienca, który zorganizował w Taciszowie nowoczesny ośrodek duszpasterstwa młodzieży. W 1934 roku erygowano przy kościele lokalię obejmującą Taciszów i Kleszczów. Przez 8 lat ordynariat arcybiskupi we Wrocławiu czynił starania o zezwolenie władz świeckich na erygowanie kuracji, czemu sprzeciwiał się ówczesny starosta gliwicki. Po uzyskaniu odpowiednich zezwoleń, kardynał Adolf Bertram dekretem z dnia 1 kwietnia 1942 roku erygował w Taciszowie kurację św. Józefa, wydzielając jej terytorium z parafii w Rudnie oraz z parafii Wniebowzięcia NMP w Łabędach. W 1937 roku kuracja nabyła w Kleszczowie teren pod przyszły cmentarz, który poświęcono 8 sierpnia tegoż roku. W latach 1947-1951 parafią administrowali kapucyni, a w sierpniu 1951 roku parafię przejęli kamilianie. W tutejszym klasztorze mieści się także nowicjat zakonu.