Ruiny późnobarokowego pałacu w Pniowie. Rezydencja została wzniesiona po 1770r. dla Hansa Benedikta von Groeling, nowego właściciela Pniowa, świeżo nobilitowanego generała pruskiego. Budynek murowany z cegły, potynkowany, wzniesiony na planie prostokąta, dwukondygnacjowy, był nakryty dachem mansardowym z lukarnami. Fasada dziewięcioosiowa z ryzalitem zamkniętym trójkątnym przyczółkiem, poprzedzonym filarowym podcieniem z tarasem u góry. Elewacja tylna również dziewięcioosiowa. Układ wnętrz dwutraktowy, z sienią na osi. Fasady zachowały ślady podziałów pilastrami, gzymsu wieńczącego oraz obramień okiennych.
Syn fundatora Leopold von Groeling już w 1819r. sprzedał posiadłość. Kolejni właściciele Pniowa przebudowywali rezydencję, m.in. w 1840 i 1880r. Podczas tej ostatniej przebudowy od północy dołączono do pałacu niewielką oficynę. Koniec świetności rezydencji nastąpił w 1945 roku. Pałac uszkodzony w trakcie działań wojennych w czasach Polski Ludowej nie został odbudowany. Państwowe Gospodarstwo Rolne wykorzystywało jedynie budynki gospodarcze dawnego folwarku. W latach 90-tych XX wieku podobnie jak w całej Polsce miejscowy PGR został zamknięty.