Barokowa kapliczka datowana na rok 1735. Jest budowlą murowaną i otynkowaną, przekrytą dwupołaciowym dachem przykrytym współczesną dachówką ceramiczną koloru czerwonego. Najbogatszą ze wszystkich elewacji jest fasada główna posiadająca cztery półkolumny, na których „w złudzeniu” opierają się niewysokie pilastry, jakby „wtopione” w ściankę szczytową. Otwór drzwiowy, w którym osadzone są drzwi z małymi okienkami, zwieńczony jest półokrągłym sklepieniem. W ściance szczytowej, nad otworem drzwiowym, w bruździe umieszczono niewysoką figurkę św. Floriana. Ścianka szczytowa posiada typowe dla baroku opływowe kształty. Elewacje boczne posiadają niewielkie okienka z parapetem w tzw. „obróbce blacharskiej”. Posiadają także cztery półkolumny zakończone w (zwykle) „głowicy” lekkim gzymsikiem. Elewacja tylna posiada coś w rodzaju „opaski”, a ścianka szczytowa jest skromniejsza od frontowej i posiada małe okienko „doświetlające” wnętrze kaplicy, nad którym widnieje „falujący” daszek; razem ze ścianką frontową tworzy coś w rodzaju „ścianki symetryczne”.
Wewnątrz kaplicy znajduje się figura św. Jana Nepomucena w otoczeniu aniołów. Postawiona jest na niewysokim ołtarzyku przykrytym bielizną liturgiczną.