Klasycystyczny pałac został wzniesiony w II połowie XIX w., przebudowany w XX w. Budynek murowany z cegły, potynkowany, wzniesiony na planie prostokąta, podpiwniczony, trójkondygnacjowy, z mieszkalnym poddaszem, nakryty wysokim dachem czterospadowym z lukarnami. Fasada (elewacja południowo-zachodnia) dziesięcioosiowa, z centralnym dwuosiowym ryzalitem, z podcieniem w przyziemiu. Elewacja ogrodowa trzynastoosiowa z ryzalitem pozornym na osi, ponad wejściem taras podtrzymywany przez cztery filary. Do wejścia prowadzi podjazd oraz schody.
Obydwa ryzality zamykają trójkątne naczółki. Elewacje pałacu zachowały dawne zdobienia, uproszczone pilastry, obramowania okien, gzymsy nad oknami drugiej kondygnacji, płyciny między oknami, boniowane przyziemie ryzalitu fasady, wydatny gzyms wieńczący. Pałac zachował trzytraktowy układ wnętrz, z korytarzem między traktami i holem ze schodami usytuowanym na osi budynku.
Zabytek obecnie jest własnością prywatną, teren wokół ogrodzono, obowiązuje zakaz wejścia, nie ma możliwości zwiedzania, obiekt można tylko zobaczyć z zewnątrz, z większej odległości.