Chociaż najstarsze dokumenty, mówiące o kościele parafialnym we wsi, pochodzą z 1447 r., to obecna świątynia pochodzi z końca wieku XV. W czasach gdy na tereny te dotarła reformacja, kościół przejęty został przez ewangelików, którzy użytkowali go w latach 1570-1629. Świątynia był parokrotnie przebudowywana. W 1905 r. niezbyt fortunnie dobudowano do kościoła od strony zachodniej murowaną kruchtę. Mocno uszkodzona w czasie działań wojennych w 1945 r. budowla, została następnie odbudowana w połowie lat 50-tych.
Orientowana bryła kościoła pw. św. Michała Archanioła, pozbawiona wieży, posiadająca konstrukcję zrębową, wzniesiona jest na ceglano-kamiennej podmurówce, osłoniętej z zewnątrz gontowym okapem. Plan nawy zbliżony jest do kwadratu, natomiast węższe od niej prezbiterium zamknięte jest prostą ścianą. Od północy przylega do niego kruchta. W XVIII w. do nawy została dobudowana od południa kaplica. Dwuspadowy dach pokryty jest gontem, podobnie jak ściany budowli. Dach wieńczy sygnaturka. Pierwotny hełm piramidalny zastąpiony został w 1960 r. baniastym. Po północnej stronie kościoła zachowały się niskie soboty, które zostały zabudowane.
Oddzielny dach pokrywa kaplicę, którą wieńczy cebulasta kopułka. Niegdyś istniała przy kościele oddzielna dzwonnica. We wnętrzu świątyni, posiadającej przeważnie barokowe wyposażenie, na uwagę zasługuje ołtarz główny z wizerunkiem Michała Archanioła, patrona kościoła. W bocznych umieszczono obrazy Ukrzyżowania oraz św. Magdaleny i św. Jana Ewangelisty.