W 1756 roku właściciele Zbrosławic i innych okolicznych wsi, rodzina von Stockmansów, przebudowali stojący tu wcześniej budynek pałacowy pochodzący prawdopodobnie z przełomu XVI i XVII wieku. Trudno jednak doszukać się śladów tamtej budowli w zachowanych do dzisiaj murach. Być może nawet zburzono ją wtedy całkowicie. Powstał więc budynek w stylu – zapewne – późnobarokowym, który w ciągu następnych stuleci wielokrotnie przebudowywano.
Jednak późniejsze przeróbki doprowadziły do tego, że współcześnie gmach ten zatracił wyraźne cechy jakiegoś jednego stylu. Pałac w Zbrosławicach jest murowany z kamienia i cegły, otynkowany, piętrowy, podpiwniczony, na rzucie wydłużonego prostokąta. Całość nakryto dachem mansardowym. Fasada jest trzynastoosiowa, z centralnym ryzalitem. Elewacje podzielono opaską między parterem a pierwszym piętrem. W piwnicach zachowały się sklepienia kolebkowe z lunetami, a na parterze i pierwszym piętrze drewniane podłogi. W budynku są dwie klatki schodowe.
Do pałacu przylegają zabudowania gospodarcze: dawna powozownia i oficyna. Powozownia jest piętrowa, murowana, na parterze ma sklepienia kolebkowe. Oficyna jest, niestety, zrujnowana, częściowo rozebrana w latach 60-tych XX wieku. W otoczeniu pałacu ocalały fragmenty zdewastowanego parku krajobrazowego, z piękną, „pomnikową” topolą czarną o obwodzie pnia wynoszącym około 5 m - rośnie przy bramie wjazdowej. W pobliżu zachowały się podworskie zabudowania gospodarcze, w tym spichlerz z I połowy XIX wieku. Przez całe lata po drugiej wojnie światowej w pałacu znajdowały się mieszkania komunalne gminy Zbrosławice, co doprowadziło, niestety, budynek do stanu lekkiej ruiny.
Dzisiaj pałac w Zbrosławicach jest zamknięty i można go oglądać jedynie z zewnątrz.