Kapliczka na niewielkim wzgórzu jest budowlą murowaną, otynkowaną, pomalowaną na biały kolor, wzniesioną na rzucie prostokąta. Przekryta jest dachem dwupołaciowym, pokrytym współczesną już dachówką typu “holenderka”, o ciemnym kolorze. Połacie dachu nieco “wychodzą” poza obrys murów kapliczki, przypuszczam, że podczas ostatniej renowacji budowli wykonano to celowo, by ochronić mury przed opadem atmosferycznym.
Cechą charakterystyczną jest szczegół, iż kapliczka nie posiada po bokach okien, jak to zwykle bywa w przypadku tego typu kapliczkach. Skrzydła drzwi wykonane są w kształcie prostokąta, zakończone półkoliście. Wykonane są z drewna I przypuszczam, że są dość stare. Nad otworem drzwiowym, w ściance szczytowej widoczny jest krzyż, wykonany z cegły na białym polu, którego dookoła otaczają ceglane fryzy.
Pierwszą renowację kapliczki przeprowadzono w II połowie XIX wieku, następną, około roku 2000, podczas którego wymieniono konstrukcję dachową I wykonano nowe schody. Wewnątrz kapliczki znajduje się figura św. Jana Nepomucena, przypuszczalnie pochodzącego z okresu budowy budowli, a więc z ok. 1790 roku, podobnie jak dwie figury aniołów, obok świętego. Figury aniołów, jak i świętego są przytwierdzone do tylnej ściany kapliczki.